گانودرما باعث هپاتیت می شود؟

قارچ گانودرما باعث هپاتیت می شود؟ این عجیب ترین جمله ای بود که تا به حال شنیده بودیم. به طور خلاصه : گانودرما نه تنها باعث هپاتیت نمی شود بلکه در درمان بیماران مبتلا موثر است.

هپاتیت چیست؟

هپاتیت به شرایط التهابی کبد اشاره دارد. معمولاً به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می شود، اما علل احتمالی دیگری نیز برای هپاتیت وجود دارد. این موارد شامل هپاتیت خود ایمنی و هپاتیتی است که در نتیجه عوارض ثانویه داروها، سموم و الکل رخ می دهد.

منظور از هپاتیت خودایمنی بیماری است که وقتی بدن شما آنتی بادی علیه بافت کبد شما ایجاد می کند، رخ می دهد.

کبد شما در ناحیه فوقانی شکم قرار دارد. کبد عملکردهای حیاتی بسیاری را انجام می دهد که بر متابولیسم بدن تأثیر می گذارد، از جمله:

تولید صفرا، که برای هضم غذا ضروری است
فیلتر کردن سموم از بدن شما
دفع بیلی روبین (محصولی از سلولهای قرمز خون تجزیه شده) ، کلسترول ، هورمون ها و داروها
تجزیه کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها
فعال سازی آنزیم ها، پروتئین های تخصصی ضروری برای عملکردهای بدن
ذخیره گلیکوژن (نوعی قند) ، مواد معدنی و ویتامین ها (A ، D ، E و K)
سنتز پروتئین های خون، مانند آلبومین

طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، تقریباً ۴٫۴ میلیون آمریکایی در حال حاضر به هپاتیت مزمن B و C مبتلا هستند. بسیاری از افراد حتی نمی دانند که به هپاتیت مبتلا هستند.!

گزینه های درمان بسته به نوع هپاتیت شما متفاوت است. از طریق ایمن سازی و اقدامات احتیاطی در مورد سبک زندگی می توانید از هپاتیت پیشگیری کنید.

انواع هپاتیت ویروسی

عفونت های ویروسی کبد که به عنوان هپاتیت طبقه بندی می شوند شامل هپاتیت A ، B ، C ، D و E می باشد.

هپاتیت A همیشه یک بیماری حاد، کوتاه مدت است. در حالی که هپاتیت B ، C و D به احتمال زیاد مداوم و مزمن است. نوع E معمولاً حاد است اما به ویژه در خانم های باردار می تواند خطرناک باشد.

هپاتیت A

این نوع در اثر عفونت با ویروس هپاتیت A  ایجاد می شود. این نوع معمولاً با مصرف غذا یا آب آلوده به مدفوع از فرد مبتلا به HAV منتقل می شود.

هپاتیت B

توسط منبع CDCTrusted تخمین زده شده است که ۱٫۲ میلیون نفر در ایالات متحده و ۳۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مزمن مبتلا هستند.

هپاتیت C

هپاتیت C از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن آلوده، به طور معمول از طریق استفاده از داروهای تزریقی و تماس جنسی منتقل می شود. HCV یکی از رایج ترین عفونت های ویروسی منتقله از طریق خون در ایالات متحده است. تقریباً ۲٫۷ تا ۳٫۹ میلیون آمریکایی منبع معتبر در حال حاضر با یک نوع مزمن از این عفونت زندگی می کنند.

هپاتیت D

این نوع که هپاتیت دلتا نامیده می شود، یک بیماری جدی کبدی است که توسط ویروس هپاتیت D (HDV) ایجاد می شود. HDV از طریق تماس مستقیم با خون آلوده منتقل می شود. HDV نوعی است که فقط در رابطه با عفونت هپاتیت B اتفاق می افتد. HDV بدون وجود هپاتیت B نمی تواند تکثیر شود.

هپاتیت E

هپاتیت E یک بیماری منتقله از طریق آب است که توسط ویروس هپاتیت E (HEV) ایجاد می شود. HEV عمدتا در مناطقی با سرویس بهداشتی ضعیف یافت می شود. این بیماری در ایالات متحده غیر معمول است. با این حال، طبق گزارش CDCTrusted Source، مواردی از HEV در خاورمیانه، آمریکای مرکزی و آفریقا گزارش شده است.

علل هپاتیت غیر عفونی

الکل و سموم دیگر

مصرف زیاد الکل می تواند باعث آسیب کبدی و التهاب شود. گاهی اوقات از مورد به عنوان هپاتیت الکلی یاد می شود. الکل به طور مستقیم به سلول های کبد شما آسیب می رساند. با گذشت زمان، می تواند آسیب دائمی ایجاد کند و منجر به نارسایی کبد و سیروز، ضخیم شدن و زخم شدن کبد شود.

سایر علل سمی هپاتیت شامل استفاده بیش از حد یا مصرف بیش از حد داروها و قرار گرفتن در معرض سموم است.

پاسخ خودکار سیستم ایمنی

در برخی موارد، سیستم ایمنی بدن کبد را به عنوان یک ماده مضر اشتباه گرفته و شروع به حمله به آن می کند. این حالت باعث التهاب مداوم می شود که می تواند از خفیف تا شدید باشد. ابتلا به این بیماری در زنان سه برابر بیشتر از مردان است.

علائم شایع

اگر به انواع عفونی و مزمن مبتلا هستید، مانند HBV و HCV، ممکن است در آغاز علائمی نداشته باشید. علائم ممکن است تا زمانی که آسیب بر عملکرد کبد تأثیر نگذارد، رخ ندهد.

علائم و نشانه های حاد به سرعت ظاهر می شوند. آن ها عبارتند از:

• خستگی
• علائم شبیه آنفولانزا
• ادرار تیره
• مدفوع کمرنگ
• درد شکم
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن بدون دلیل
• زردی پوست و چشم
  هپاتیت مزمن به آرامی ایجاد می شود، بنابراین ممکن است این علائم و نشانه ها خیلی ظریف باشند و نتوانید آنها را متوجه شوید.

نحوه تشخیص هپاتیت

شرح حال و معاینه فیزیکی

برای تشخیص، ابتدا پزشک شرح حال شما را می گیرد تا فاکتورهای خطر ابتلا به نوع عفونی یا غیر عفونی را تعیین کند.

در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است به آرامی شکم شما را فشار دهد تا ببیند آیا درد یا حساسیت وجود دارد یا خیر. پزشک ممکن است احساس کند که کبد شما بزرگ شده است. اگر پوست یا چشم های شما زرد باشد، پزشک در هنگام معاینه این موضوع را یادداشت می کند.

آزمایشات عملکرد کبد

در آزمایشات عملکرد کبد از نمونه های خون برای تعیین میزان کارآیی کبد شما استفاده می کند. نتایج غیر طبیعی این آزمایشات ممکن است اولین نشانه وجود مشکلی باشد. به خصوص اگر در معاینه فیزیکی بیماری کبد هیچ نشانه ای نشان ندهید. سطح بالای آنزیم کبد ممکن است نشان دهد که کبد شما تحت فشار است، آسیب دیده است یا به درستی کار نمی کند.

سایر آزمایشات خون

اگر آزمایش های عملکرد کبد شما غیرطبیعی باشد، پزشک احتمالاً آزمایش های خون دیگر را برای تشخیص منبع مشکل تجویز می کند. این آزمایشات می تواند ویروس های ایجاد کننده هپاتیت را بررسی کند. همچنین می توان از آنها برای بررسی آنتی بادی هایی که در شرایطی مانند هپاتیت خود ایمنی شایع هستند استفاده کرد.

سونوگرافی

سونوگرافی شکمی از امواج اولتراسوند برای ایجاد تصویری از اندام های داخل شکم شما استفاده می کند. این روش می تواند موارد زیر را نشان دهد:

• مایع در شکم
• آسیب یا بزرگ شدن کبد
• تومورهای کبدی
• ناهنجاری های کیسه صفرا
• گاهی اوقات پانکراس در تصاویر سونوگرافی نیز ظاهر می شود. این می تواند یک آزمایش مفید در تعیین علت عملکرد غیر طبیعی کبد شما باشد.

نمونه برداری از کبد

نمونه برداری از کبد یک روش تهاجمی است که شامل گرفتن نمونه ای از بافت از کبد توسط پزشک است. این کار از طریق پوست با سوزن انجام می شود و نیازی به جراحی ندارد. به طور معمول، از سونوگرافی برای راهنمایی پزشک هنگام گرفتن نمونه بیوپسی استفاده می شود.

این آزمایش به پزشک شما اجازه می دهد تا تعیین کند که عفونت کبد شما را تحت تأثیر قرار داده است یا التهاب. همچنین می تواند برای نمونه برداری از مناطقی در کبد شما که غیر طبیعی به نظر می رسد استفاده شود.

درمان هپاتیت

گزینه های درمانی با توجه به نوع ( A B C … ) و حاد یا مزمن بودن عفونت تعیین می شود.

درمان هپاتیت A (یا HAV)

HAV معمولاً نیازی به درمان ندارد زیرا یک بیماری کوتاه مدت است. اگر علائم باعث ناراحتی زیادی شود، ممکن است استراحت در رختخواب توصیه شود. اگر استفراغ یا اسهال دارید، دستورات مربوط به هیدراتاسیون و تغذیه پزشک را دنبال کنید.

واکسن HAV برای جلوگیری از این عفونت در دسترس است. اکثر کودکان واکسیناسیون را از ۱۲ تا ۱۸ ماهگی شروع می کنند.  واکسیناسیون HAV برای بزرگسالان نیز در دسترس است و می تواند با واکسن HBV ترکیب شود.

درمان هپاتیت B ( یا HBV)

هپاتیت حاد B به درمان خاصی نیاز ندارد. هپاتیت B مزمن با داروهای ضد ویروسی درمان می شود. این شکل از درمان می تواند پرهزینه باشد زیرا باید چندین ماه یا چند سال ادامه یابد. درمان HBV مزمن همچنین نیاز به ارزیابی و نظارت منظم پزشک دارد تا مشخص شود آیا ویروس به درمان پاسخ می دهد یا خیر.

با واکسیناسیون می توان از HBV پیشگیری کرد. CDCTrusted واکسیناسیون HBV را برای همه نوزادان توصیه می کند. سه واکسن به طور معمول در شش ماه اول کودکی تکمیل می شود. این واکسن همچنین به کلیه پرسنل بهداشتی و درمانی توصیه می شود.

درمان هپاتیت C ( یا HCV)

از داروهای ضد ویروسی برای درمان هر دو نوع حاد و مزمن هپاتیت C استفاده می شود. افرادی که به HCV مزمن مبتلا می شوند به طور معمول با ترکیبی از داروهای ضد ویروسی درمان می شوند. همچنین ممکن است برای تعیین بهترین شکل درمان به آزمایش بیشتری نیاز داشته باشند. در ادامه به تاثیر قارچ گانودرما در درمان هپایتیت خواهیم پرداخت.

افرادی که در اثر هپاتیت C مزمن دچار سیروز (زخم کبد) یا بیماری کبدی می شوند، می توانند مستعد پیوند کبد شوند.

در حال حاضر، هیچ واکسینی برای HCV وجود ندارد.

هپاتیت D

در حال حاضر هیچ داروی ضد ویروسی برای درمان هپاتیت D وجود ندارد. طبق یک مطالعه معتبر منبع ۲۰۱۳، دارویی به نام آلفا اینترفرون می تواند برای درمان هپاتیت D استفاده شود. اما فقط در حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد از افراد بهبود را نشان می دهد.

با واکسیناسیون HBV می توان از هپاتیت D پیشگیری کرد. زیرا عفونت با HBV برای ایجاد هپاتیت D ضروری است.

 هپاتیت E

در حال حاضر، هیچ روش درمانی خاصی برای درمان هپاتیت E در دسترس نیست. از آنجا که عفونت اغلب حاد است، معمولاً به خودی خود برطرف می شود. به افرادی که به این نوع عفونت مبتلا هستند معمولاً توصیه می شود استراحت کافی داشته باشند.مایعات زیادی بنوشند. مواد مغذی کافی دریافت کنند و از الکل خودداری کنند. با این حال، زنان بارداری که به این عفونت مبتلا می شوند، نیاز به نظارت و مراقبت دقیق دارند.

هپاتیت خود ایمنی

کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزون prednisone یا بودزونید budesonide، در درمان زود هنگام هپاتیت خود ایمنی بسیار مهم هستند. آنها در حدود ۸۰ درصد روی افراد مبتلا به این بیماری موثر هستند.

آزوتیوپرین Azothioprine  (ایموران)، دارویی که سیستم ایمنی را سرکوب می کند، اغلب در درمان گنجانده می شود. می توان آن را با یا بدون استروئید استفاده کرد.

سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند مایکوفنولات (CellCept) ، تاکرولیموس (پروگراف) و سیکلوسپورین (نئورال) نیز می توانند به عنوان جایگزین آزاتیوپرین برای درمان استفاده شوند.

نکاتی برای جلوگیری از ابتلا

بهداشت

رعایت بهداشت مناسب یکی از راه های اصلی جلوگیری از ابتلا به هپاتیت A و E است. اگر به یک کشور در حال توسعه سفر می کنید، باید از مصرف موارد زیر جلوگیری کنید:

• آب محلی
• یخ
• صدف و صدف خام یا نپخته
• میوه و سبزیجات خام

با رعایت موارد زیر نیز از ابتلا به هپاتیت B ، C و D می توان جلوگیری کرد:

• عدم استفاده از سوزن و تیغ مشترک
• استفاده نکردن از مسواک شخص دیگری
• دست نزدن به خون ریخته شده
• HBV و HCV همچنین می تواند از طریق مقاربت جنسی و روابط صمیمی جنسی منقبض شود. تمرین بهداشت جنسی ایمن می تواند به کاهش خطر عفونت کمک کند.

واکسن

استفاده از واکسن کلید مهمی در پیشگیری از هپاتیت است. واکسیناسیون برای جلوگیری از ایجاد هپاتیت A و B در دسترس است. در حال حاضر متخصصان در حال تولید واکسن علیه هپاتیت C نیز هستند.

عوارض هپاتیت

هپاتیت مزمن B یا C اغلب می تواند منجر به مشکلات جدی تری در سلامتی شود. از آنجا که ویروس کبد را تحت تأثیر قرار می دهد، افراد مبتلا به هپاتیت B یا C مزمن در معرض خطرات زیر هستند:

• بیماری مزمن کبدی
• سیروز
• سرطان کبد

هنگامی که کبد شما عملکرد طبیعی خود را نداشته باشد ، ممکن است نارسایی کبدی رخ دهد. عوارض نارسایی کبد عبارتند از:

• اختلالات خونریزی
• تجمع مایعات در شکم شما، معروف به آسیت
• افزایش فشار خون در رگ های ورودی که به کبد
• نارسایی کلیه
• انسفالوپاتی کبدی، که می تواند شامل خستگی، از دست دادن حافظه و کاهش توانایی های ذهنی ناشی از تجمع سموم مانند آمونیاک باشد که بر عملکرد مغز تأثیر می گذارد.
• سرطان هپاتوسلولار، که نوعی سرطان کبد است

افراد مبتلا به HCV و HCV مزمن توصیه می شوند از مصرف الکل خودداری کنند زیرا این امر می تواند بیماری کبدی و نارسایی را تسریع کند. برخی از مکمل ها و داروها همچنین می توانند بر عملکرد کبد تأثیر بگذارند. اگر به HBV یا HCV مزمن مبتلا هستید، قبل از مصرف هر داروی جدید با پزشک خود مشورت کنید.

گانودرما و هپاتیت (HBV)

عفونت می تواند پیشرفت کرده به صورت مزمن بروز نماید و باعث ایجاد سیروز کبدی و حتی کارسینوم سلول های کبدی شود. آنالوگ های نکلئوزیدی مانند گانسیکلوویر و لاموویدین، سایتوکاین ها، واکسن ها و آنتی بادی هایی که علیه تمام اپی توپ های آنتی ژن های سطحی سلول های آلوده به ویروس هپاتیت B فعال هستند و به تمام زیر گروههای ویروس HBV متصل می شوند، از جمله درمان های موجود برای مقابله با این بیماری هستند. این درمان ها در عین تاثیر گذاری، دارای عوارض جانبی قابل توجهی هستند.

درمان طولانی مدت با آنالوگ های پورینی احتمال افزایش مقاومت به درمان در بیماران را به همراه دارد. همچنین واکسن ها می توانند پاسخ های ایمنی غیر اختصاصی را به همراه داشته باشند که ایده آل نبوده. به علاوه می توانند باعث بروز مشکلات کبدی مختلفی گردند. بنابراین نیاز به درمان های دارویی جدید با ایمنی اثر پذیری بالا برای کنترل هپاتیت مزمن وجود دارد.

اثرات گونه های مختلف گانودرما از جمله گانودرما آپلاناتوم (گانودرما قهوه ای) گانودرما آتروم و گانودرما کاپنس در مطالعات in vitro و  in vivo بر روی HBV مورد بررسی قرار گرفته است. ادعا شده است که تری ترپنوئیدها و پلی ساکاریدهای این گونه ها دارای خاصیت آنتی هپاتیتی هستند. عصاره های این گونه ها  همگی باعث مهار فعالیت DNA پلیمراز ویروس می شوند. مطالعات in vitro نشان دادند که گونه آپلاناتوم می تواند باعث مهار تولید آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت شود.

همچنین در مطالعات in vivo، مصرف خوراکی عصاره این گونه، علاوه بر مهار فعالیت DNA پلیمراز، باعث کاهش فعالیت آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز می شود. برآیند عملکرد همه آنها، اثر مهاری قابل توجهی بر فعالیت ویروس HBV نشان می دهد. همچنین در مطالعات بالینی تاثیر پلی ساکاریدها و تری ترپنوئیدهای گانودرما لوسیدوم در مراحل مختلف بیماری بررسی شده است و شواهد نشان دهنده تاثیر گذاری این گونه است.

منابع :

فارماکولوژی و خواص درمانی گانودرما – سعیده ممتاز و امیرحسین عبدالغفاری

healthline -hepatitis-What-is-hepatitis