،لنفوسیت ها گلبول های سفید خون (لکوسیت ها) هستند که نقش آنها دفاع ایمنی بدن در برابر حملات عفونی است. اصلی ترین آنها لنفوسیت های B و لنفوسیت های T هستند که در صورت کاهش (لنفوپنی) یا افزایش (لنفوسیتوز) مشاوره پزشکی ضروری است.
تعریف: لنفوسیت چیست؟
لنفوسیت‌ها نوعی از گلبول‌های سفید خون هستند که عملکرد اصلی ایمنی را در دفاع از بدن در برابر حمله عوامل خارجی انجام می‌دهند. آنها در مغز استخوان تولید می شوند و در خون و عروق لنفاوی گردش می کنند. انواع مختلفی از لنفوسیت ها وجود دارد، از جمله دو نوع اصلی B و T.
در شمارش کامل خون ( NFS )، میزان طبیعی لنفوسیت ها باید بین ۱۵۰۰ تا ۴۰۰۰ بر میلی متر مکعب باشد، یعنی بین ۲۰ تا ۴۰ درصد از تعداد کل گلبول های سفید خون. این عدد در کودکان، به طور معمول می تواند تا ۷۰۰۰ افزایش یابد.
انواع لنفوسیت ها
لنفوسیت T
این لنفوسیت ها به دلیل محل بلوغ آنها در تیموس “لنفوسیت T” نامیده می شوند. آنها مسئول مصونیت سلولی هستند زیرا توانایی تخریب سلولهای آلوده را دارند. آنها حدود ۸۰ درصد لنفوسیت ها را تشکیل می دهند. در حضور باکتری، ویروس یا هر مهاجم خارجی، سلولهای T تکثیر می‌شوند و با دیگر انواع گلبول‌های سفید خون ارتباط پیدا می‌کنند تا خود را از خطر خلاص کنند. آنها همچنین این توانایی را دارند که به سلول های B بگویند آنتی بادی بسازند.
نقش سلول های T
نقش آنها در سیستم ایمنی ضروری است زیرا آنها پاتوژن هایی را که برای بدن “خطرناک” تلقی می شوند، از بین می برند. از سوی دیگر، آنها نه در خط اول، بلکه در نوبت دوم، پس از فعال شدن، مداخله می کنند. آنها همچنین دارای حافظه ای هستند که به آنها اجازه می دهد ویژگی های مهاجم (عامل عفونی و/یا سلول تومور) را به خاطر بسپارند تا امکان جابجایی مجدد و حمله سریع تر، قوی تر و بادوام تر را فراهم کند.
عملکرد ویژه لنفوسیت T
۲ نوع اصلی سلول T وجود دارد، CD4 سیتوتوکسیک و CD8. سلول های CD4 T توسط سلول های ارائه دهنده آنتی ژن (سلول های دندریتیک، ماکروفاژها و سلول های B) در غدد لنفاوی، زمانی که یک پاتوژن شناسایی می شود، فعال می شوند. آنها به نوبه خود سایر لنفوسیت های T را در صورت نیاز فعال می کنند و از طریق جریان خون به محل عفونی یا تومور مهاجرت می کنند تا سلول های آلوده را از بین ببرند. سپس سلولهای دیگر سیستم ایمنی (مثلاً ماکروفاژها و ائوزینوفیل‌ها) را فعال می‌کنند، سلولهای آلوده را مجبور به «خودکشی» می‌کنند (پدیده آپوپتوز سلولی) و یا غشای سلول را سوراخ می‌کنند و پروتئین‌های آن را از بین می‌برند.
لنفوسیت های B
لنفوسیت های “B” که به آن “Bourse de Fabrice” گفته می شود، در انسان در مغز استخوان بالغ می شوند. لنفوسیت های B مسئول پاسخ ایمنی هومورال خاص به دلیل آنتی بادی ها (ایمونوگلوبولین ها) هستند که تولید می کنند و برای شناسایی و تخریب خاص عامل بیماری زا عمل می کنند. آنها حدود ۱۰٪ از لنفوسیت ها را تشکیل می دهند.
انواع لنفوسیت های B
- سلولهای B پلاسما:سلولهای B بزرگی هستند که قبلاً با آنتی ژن مواجه شده‌اند و مقادیر زیادی آنتی بادی تولید و ترشح می‌کنند که این آنتی بادی‌ها با متصل شدن به میکروب‌ها و تبدیل آنها به اهداف سهل تری برای فاگوسیتوز و فعال کردن سیستم کمپلمان، در تخریب آنها کمک می‌کنند. گاهی به آنها کارخانهٔ آنتی بادی هم می‌گویند. یک میکروگراف از این سلول‌ها مقادیر زیادی از شبکهٔ اندوپلاسمی زبر که مسؤل ساخت آنتی بادی است را در سیتوپلاسم این سلول‌ها نشان می‌دهد. این سلول‌ها عمر کوتاهی دارند و زمانی که عامل تحریک‌کننده که پاسخ ایمنی را برانگیخته از بین رود متحمل آپپتوز می‌شوند. دلیل این اتفاق پایان مواجههٔ ممتد با فاکتورهای تحریک‌کنندهی کلونی مختلف است زیرا این فاکتورها بری نجات یافتن لازمند. (منبع)
- سلولهای B خاطره: این سلول‌ها عمر طولانی دارند و به دنبال یک مواجههٔ ثانویه با آنتی ژن تکراری می‌توانند به سرعت پاسخ دهند. چراکه این گروه از سلولهای B، ویژگی‌های آنتی ژن (نشانگرهای پاتوژن روی سلول آلوده) را به خاطر می‌سپارند تا در صورت بروز عفونت دوم با همان آنتی‌ژن، سریع‌تر، شدیدتر و خاص‌تر عمل کنند. لنفوسیت‌های B به دلیل طول عمر بسیار طولانی‌تری که نسبت به سلولهای پلاسما دارند، می‌توانند حتی سال‌ها پس از اولین عفونت یا پس از واکسیناسیون از بدن دفاع کنند.
نقش سلول های B
هنگامی که تعامل با آنتی ژن خاص انجام شد، سلول های B فعال می شوند و به سلول های حافظه یا سلول های پلاسما تقسیم می شوند، سلولی که در ساخت و ترشح آنتی بادی های در گردش تخصص دارد. در برخی موارد، این سلولهای T هستند که سلولهای B را فعال و تبدیل می‌کنند. سپس آنتی‌بادی‌ها با اتصال مستقیم به آنتی‌ژن سلول و جلوگیری از آلوده کردن ویروس یا باکتری به آن، با پاتوژن مبارزه می‌کنند. آنها همچنین این توانایی را دارند که مستقیماً به پاتوژن متصل شوند تا آن را از بین ببرند یا ماکروفاژها و سلول های NK را متصل یا فعال کنند تا مؤثرتر باشند.
بلوغ سلول های B
برخلاف سلول های T که برای بالغ شدن به تیموس مهاجرت می کنند، سلول های B در مغز استخوان تشکیل شده و بالغ می شوند. در طی این فرآیند، سلولهای B به تدریج مولکول‌های مختلفی را در غشای خود به دست می‌آورند، که در میان آنها گیرنده سلول B است که آن را منحصربه‌فرد می‌کند، بنابراین تشخیص خاص تعداد تقریباً نامتناهی از آنتی‌ژن‌ها را تسهیل می‌کند. پس از بلوغ، آنها در غدد لنفاوی، طحال و بافت‌های لنفاوی جمع می‌شوند و در آنجا با آنتی‌ژن‌هایی که مخصوص آنها هستند تماس پیدا می‌کنند.
تفاوت بین لنفوسیت T و B
تفاوت بین لنفوسیت های T و B این است که در کجا بالغ می شوند و چگونه برای از بین بردن پاتوژن ها و سلول های آلوده اقدام می کنند . لنفوسیت‌های B آنتی‌بادی‌هایی ترشح می‌کنند، مولکول‌هایی که می‌توانند به طور خاص یک آنتی‌ژن را تشخیص دهند، در حالی که لنفوسیت‌های T مستقیماً سلولهای آلوده را از بین می‌برند. با این حال، اغلب سلول های T و B در دفاع ایمنی بدن با هم کار می کنند.
چطور میتوان لنفوسیت های T و B را افزایش داد؟
بسیاری از بیماری‌ها می‌توانند تعداد لنفوسیت‌های خون را کاهش دهند، اما عفونت‌های ویروسی (از جمله ایدز و زگیل تناسلی) و سوء تغذیه شایع‌ترین علل هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که قارچ‌ها از نظر بیولوژیکی فعال هستند و می‌توانند پاسخ ایمنی را در لنفوسیت‌ها تقویت کنند. برای مثال قارچ گانودرما و قارچ شیتاکه می توانند بیان ژن سیتوکین و تکثیر آن را در لنفوسیت های T انسان تحریک کنند.
به همین علت است که امروزه قارچ های دارویی بهترین گزینه برای درمان بیماری های ویروسی مثل زگیل تناسلی هستند. ترکیبات فعال قارچ دارویی در فعالیت ماکروفاژها، تولید لنفوسیت های T (و جلوگیری از کاهش آنها)، ترشح اینترفرون های انسانی، فعالیت سلولهای کشنده طبیعی (NK)، تهاجمی بودن گرانولوسیت ها در برابر ویروس ها و افزایش تعداد و فعالیت لنفوسیت های T4 کمکی (CD4) موثر است.
برای تهیه قارچ های گانودرما و شیتاکه از طریق واتس اپ و یا پیامرسان بله (۰۹۳۷۰۲۴۶۴۳۶) با ما در ارتباط باشید.
منبع:journaldesfemmes.fr
بیشتر بخوانید: درمان زگیل تناسلی با گانودرما و شیتاکه
قارچ های دارویی ویروس تبخال تناسلی
ممنون عالی خوب آگاه شدم
ممنون از مطالب مفیدتون